Andrzejki to pora szczególna. To co się wtedy wywróży, ma spore szanse sprawdzenia się. (Jak wykazały badania naukowe sprawdzalność wróżb andrzejkowych jest porównywalna ze sprawdzalnością wróżb noworocznych.) Dlatego właśnie ostatnie z cyklu spotkań sąsiedzkich w Domu Zarazy Stowarzyszenie Stara Oliwa zorganizowało na przełomie lat liturgicznych. Oczywiście poświęcono je zaglądaniu w przyszłość.

Wróżby prowadziła Barbara Meyer, która tak się przejęła misją uświadamiania ludziom, co ich czeka, że zrezygnowała z konkurencyjnej czasowo imprezy, jaką miała we własnej bibliotece. Ogólnie było pozytywnie. Np. niżej podpisanemu wyszło, że grozi mu choroba psychiczna. To była pocieszająca wiadomość. Jasno bowiem wynika z niej, że wciąż jestem normalny (a ci, którzy mnie znają, wiedzą, że na pierwszy rzut oka można mieć wątpliwości).

Ale nie samą przyszłością człowiek żyje. Potrzebna mu jest też przeszłość i teraźniejszość. I to wszystko gościom Domu Zarazy zapewniono w najlepszym gatunku. Przeszłość ? dawne imprezy w Zarazie i wspaniały wygląd oliwskich ogrodów w lecie ? można było podziwiać utrwaloną na planszach rozstawionych w sali wystawowej, zaś teraźniejszość to ostatnie chwile przed adwentem ? idealny czas na zabawę. I bawiono się przy muzyce. A muzyka była dostosowana do każdych gustów. Dla młodych ciałem grał zespół ?The Moon?, dla młodych duchem ? Józef Masternak przygotował wiązankę melodii biesiadnych. Obie imprezy nie przeszkadzały sobie, a i granice wiekowe nie były ostre. I młode głosy śpiewały ?Sokoły?, i niegdysiejsza młodzież tańczyła taniec świętego Wita przy księżycowych brzmieniach.

Skoro obchodzono andrzejki, nie można było zapomnieć o Andrzejach. Od początku imprezy byl jeden ? Andrzej Stelmasiewicz, ktoremu zaśpiewano gromkie ?Sto lat?. Kolejni Andrzeje spóźniali się nieco (ale konieczność podjęcia gości w imieniny w pewnym stopniu ich usprawiedliwia). W miarę jak dochodzili ?Sto lat? się powtarzało. Gdyby to wszystko zsumować, to Andrzej Stelmasiewicz, który wysłuchał wszystkich powtórzeń, powinien dożyć co najmniej do pięćsetki... Czego zresztą wszyscy mu życzymy.

A wyjaśnienia tytułu nie będzie. Powinniście Państwo znać te słowa. A jak nie znacie, to poszukajcie, bo wstyd nie wiedzieć, kto tak usprawiedliwiał wróżby...

Michał Wodziński

(tekst ukaże się w najbliższym wydaniu ?Raportu Nadmorskiego?)