Na dworcu w Oliwie trwa skuwanie charakterystycznych płytek ściennych oraz remont dwóch wind. Zarząd Dzielnicy Oliwa wzywa Konserwatora Zabytków o natychmiastowe powstrzymanie niszczenia substancji zabytkowej dworca.

Czytelnicy donoszą nam o pracach dziejących się w tunelu dworca kolejowego w Oliwie. Wyłączono z użytku dwie windy (do tunelu oraz na peron 1), skuto dużą część płytek ściennych w samym tunelu.

Jeśli nie pojawią się jakieś komplikacje, to nowe windy mają zostać oddane do użytku w najbliższą niedzielę lub poniedziałek.

Jednak dotarło do nas wiele głosów oburzenia dotyczących niszczenia kremowo – zielonych płytek ściennych w samym tunelu, które są jednych  z rozpoznawczych elementów oliwksiego dworca. – Prawie się popłakałam, jak to zobaczyłam – napisała Pani Zofia z Oliwy.

W tej sprawie interweniuje Zarząd Dzienicy Oliwa w piśmie do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, którym kieruje Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków Igor Strzok.

Treść pisma poniżej:

W piątek wieczorem nadeszła odpowiedź od Konserwatora Wojewódzkiego:

Dworzec w Oliwie został zbudowany i otwarty w 1870 jako część nowej linii kolejowej ze Szczecina do Gdańska. Do lat 50 XX wieku miał tylko jeden peron, potem powstał peron 2 dla obsługi SKM. Jednak obecna długość tunelu pochodzi prawdopodobnie już z początku XX wieku, gdzy przygotowywano się do budowy kolejnych torów. Tunel w obecnej długosci widoczny jest. m.in na planach z 1940 roku. 

„Pod koniec pierwszej dekady XX wieku przekroczono znacznie możliwości przepustowości tej trasy. Przystąpiono do opracowania planów mających na celu budowę dodatkowych torów i modernizację układu stacji w Oliwie. Na obszarze stacji w Oliwie wykonano wówczas szereg prac ziemnych oraz wybudowano czterotorowe wiadukty nad ulicami Piastowską i Pomorską. Wybuch I wojny światowej i późniejsze zmiany polityczne zahamowały roboty. Ostatecznie zostały one zrealizowane na początku lat 50. XX wieku, w związku z budową wydzielonej pary torów Szybkiej Kolei Miejskiej. Oddano je do eksploatacji 02.01.1952 roku (w pierwszym okresie wykorzystywano jedynie jeden tor).” – źródło: K. Labuda, G. Fey, L. Lewiński, Stacja Gdańsk Oliwa, Świat Kolei nr 10/2003, str. 43.

To może sugerować, że ceramiczne okładziny w starszej części tuneli pochodzą z czasów jego budowy, a nowsza cześć tunelu posiada płytki już bez zielonego elementu i pochodzą one z pierwszej dekady wieku XX lub z lat 50 i czasu budowy peronu 2.

Tomasz Strug

Ostatnia edycja: 27 sierpnia, 2022 o 07:18