5 lat badań terenowych, 1259 wywiadów, 18 powiatów, 549 miejscowości. Zespół etnologów, socjologów, kulturoznawców, muzealników oraz studentów badał ziemie „dawne” oraz ziemie „nowe” Pomorza Wschodniego. Efektem jest trzytomowa publikacja, skupiona wokół 11 tematów: m.in. tradycji, pamięci zbiorowej, muzyki, opowieści, zwyczajów, rzemiosł, religii. Oddział Etnografii Muzeum Narodowego w Gdańsku zaprasza na spotkanie promocyjne książki „Niematerialne dziedzictwo kulturowe Pomorza Wschodniego” (pod red. A. Kwaśniewskiej). Gośćmi będą autorzy publikacji.

30.11. godz. 15:00, Oddział Etnografii Muzeum Narodowego w Gdańsku, Cystersów 19 (Park Oliwski).

„Niematerialne dziedzictwo kulturowe Pomorza Wschodniego” to obszerna trzyczęściowa publikacja (łącznie 2111 stron wraz z ilustracjami), będąca efektem badań terenowych prowadzonych w latach 2013–2017. Po raz pierwszy etnograficzną eksploracją objęto cały zróżnicowany kulturowo obszar Pomorza Wschodniego, obejmujący zarówno ziemie „dawne” (Kaszuby, Kociewie, Bory Tucholskie), jak też „nowe”, czyli tereny postmigracyjne (Żuławy, Powiśle, ziemia lęborska, człuchowska, słupska). W częściach I i II przedstawiono w sposób opisowy i tabelaryczny występowanie, stan i tendencje wybranych zjawisk niematerialnego dziedzictwa kulturowego w 16 powiatach województwa pomorskiego i 2 kujawsko-pomorskiego. Natomiast część III ma charakter monografii problemowej. W ośmiu autorskich rozdziałach dokonano pogłębionej analizy wybranych zjawisk niematerialnego dziedzictwa kulturowego. W zależności od problematyki w opracowaniach tych zastosowano różne perspektywy i ujęcia teoretyczne.

Publikacja pokazuje aktualny stan, ale też różnice w zakresie dziedzictwa niematerialnego Pomorza Wschodniego – ziemie „dawne” są ostoją wielu zwyczajów, praktyk i treści przynależnych tradycyjnej kulturze ludowej, natomiast na ziemiach „nowych”, w wyniku powojennych migracji mamy do czynienia z wypadkową różnorodnych tradycji regionalnych, narodowych (mniejszości narodowe) oraz wpływów kultury masowej. Na ziemiach „nowych” widoczny jest proces (re)konstruowania tożsamości, w którym sięga się i przypomina dziedzictwo dawnych mieszkańców (mennonickie, krzyżackie, niemieckie), stanowiące pomost między przeszłością a teraźniejszością.