Reklama

Pierwsza dekada (po burzy nad starym światem). Malarstwo na Wybrzeżu w latach 1945-1955

Muzeum Narodowe w Gdańsku zaprasza do Oddziału Sztuki Nowoczesnej / Pałac Opatów (ul. Cystersów 18, Gdańsk Oliwa) na wystawę pt. PIERWSZA DEKADA (PO BURZY NAD STARYM ŚWIATEM). Malarstwo na Wybrzeżu w latach 1945–1955.

Udostępnij facebook twitter Whatsapp Drukuj Wyślij emailem

Muzeum Narodowe w Gdańsku zaprasza do Oddziału Sztuki Nowoczesnej / Pałac Opatów (ul. Cystersów 18, Gdańsk Oliwa) na wystawę pt. PIERWSZA DEKADA (PO BURZY NAD STARYM ŚWIATEM). Malarstwo na Wybrzeżu w latach 1945–1955.

Wystawa ta stanowi pierwszą próbę pokazania całości zjawisk w malarstwie na Wybrzeżu w pierwszym dziesięcioleciu po wojnie. Przede wszystkim chcemy położyć nacisk na „konfrontację” dorobku artystów związanych z nowo wówczas utworzoną Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych a innymi środowiskami – szczególnie z malarzami tworzącymi w Gdańsku, Sopocie i Gdyni w okresie międzywojennym oraz przybyłymi do Gdańska po 1945 roku, a pozostającymi poza strukturą PWSSP. Zaletą wystawy będzie ukazanie całego bogactwa malarstwa w tym okresie, a także krytyczne spojrzenie na dominujące wówczas tendencje.

Rok 1945 wyznacza w sztuce polskiej rozpoczęcie nowego etapu. Powoli odradzało się życie artystyczne. Pierwsze lata powojenne to czas powszechnego entuzjazmu, ale także dyskusji o kształcie kultury polskiej. Wybrzeże stało się w tym czasie istotnym ośrodkiem artystycznym. Tradycje plastyki zostały na tym terenie przerwane przez wybuch wojny, pozostała tu tylko garstka malarzy związanych z przedwojennym Gdańskiem i Gdynią. Artyści ci, choć niepozbawieni twórczej inwencji, odnoszący w latach 30. sukcesy na wystawach w warszawskiej „Zachęcie”, będą stanowić grupę autsajderów. Do najwybitniejszych malarzy polskich tworzących w Wolnym Mieście, a kontynuujących swoją twórczość należeli: Stanisław Chlebowski, Marian Mokwa, Albert Lipczynski. W Gdyni działali w tym okresie między innymi Wacław Szczeblewski i Jan Gasiński.

Założony w październiku 1945 roku Państwowy Instytut Sztuk Plastycznych w Gdańsku (późniejsza PWSSP) z siedzibą w Sopocie szybko stał się centrum kulturotwórczym Wybrzeża, skupiając wokół siebie wielkie indywidualności polskiej plastyki. Pracownikami szkoły byli wybitni artyści, których twórczość i działalność pedagogiczna wpłynęły na obraz plastyki naszego regionu. To przez pryzmat ich dokonań postrzegany jest okres powojenny przez historyków i krytyków sztuki.

Drugim ośrodkiem, wokół którego skupiło się w tym okresie życie artystyczne na Wybrzeżu, była Politechnika Gdańska, której pierwszym dziekanem Wydziału Architektury został Władysław Lam.

Zaletą wystawy będzie dążenie do zaprezentowania wszystkich wybitnych twórców związanych z Wybrzeżem, przypomnienie wielkich indywidualności, a niekiedy artystów trochę już zapomnianych. Pomocny będzie tu z pewnością katalog przygotowywany przez MNG, który będzie pełnił funkcję leksykonu.

Na wystawie szczególne miejsce zajmą prace malarskie z lat 1949–1955, z tak zwanego socrealizmu, kiedy to ukształtowało się pojęcie „szkoły sopockiej”, okresu, w którym artyści Wybrzeża szukali możliwości połączenia doktryny realizmu socjalistycznego z wartościami malarskimi. W tym czasie malarze związani z gdańską PWSSP zaistnieli na arenie ogólnopolskiej, odnosząc wiele sukcesów na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki.